Ne biva svaki dan, kako su to učinili meštani Mesne zajednice „Sava” odnosno Bloka 45 da sopstvenim snagama otvore pozorište u svom naselju. Pozorište je otvoreno u martu 1981. godine, bilo je jedino na Novom Beogradu, a nalazilo se u prostorijama mesne zajednice. Otvorili su ga građani bez pomoći opštine i grada. Predstave je pratilo duplo više gledalaca nego što je predviđeno, a otvaranju pozorišta kumovali su Toma Kuruzović, Đorđe Nenadović, Momčilo Životić i Duško Mihailović.
Tokom 1981. godine u pojedinim mesnim zajednicama Beograda za kulturu se godišnje odvajalo 0,06 dinara po stanovniku. Pribeleženo je tada i pitanje ljudi iz mesnih zajednicama, šta se sa tim zanemarljivim sredstvima treba uraditi. Ljudi su se bunili jer je kultura „zaobišla” 3.000 mesnih zajednica u Srbiji.
U Bloku 45, marta meseca 1981. godine otvoreno je pozorište „Sunce”, jedino na Novom Beogradu u kojoj su se prikazivala isključivo dramska ostvarenja. Osnivanje teatra nije pomogao Grad Beograd niti gradska opština Novi Beograd, već građani Bloka 45, na predlog Toma Kuruzovića, Đorđa Nenadovića, Momčila Životića i Duška Mihailovića. Nije podignuta nikakva nova zgrada za potrebe pozorišta, već je ono delovalo u sklopu prostorije mesne zajednice u Bloku 45. Dvorana predviđena za sastanke samodorinosom građana adaptirana je u pozorište. Blok 45 dobio je tako teatar sa gotovo 300 sedišta. Budući da je ulaz bio slobodan, a pozorište u pravom smislu njihovo, građani su odlučili da „zaobiđu” ustaljena pravila ponašanja. Predstave je obično pratilo duplo više gledalaca nego što je predviđeno, a deci je bilo dozvoljeno sedenje na sceni.
Mimo uobičajenih pravila u pozorištu, sizova, komisija, javnih diskusija i ostalih procedura, rođen je novi teatar u Bloku 45. Sve je bilo besplatno, od glumačkih i rediteljskih nastupa do ulaznica. Teatar „Sunce” otvorio je svoja vrata, pa su mu dolazili i doajeni jugoslovenske i srpske pozorišne scene, penzionisani umetnici Milutin Jasnić, Ognjenka Het, Ilija Petković i drugi. Mislili su da više nikada neće zaigrati u pozorištu, ali otvaranjem ovog ukazala im se prilika da to učine.
Osnivač, a nakon toga i upravnik ovog pozorišta bio je Tomo Kuruzović. Pored mnogobrojnih repertoara izvedenih u ovom pozorištu ostala je upamćena monodrama Tebi moja Dolores, sa Ružicom Sokić.
Nije poznato do kada je pozorište radilo.
Iz novina Borba, 6. april 1981.
